Noong nagsimula akong mag-isip na ang pagtatalo ay tungkol sa taliyaga, ngunit natuklasan kong ang bawat taya ay isang ritwal—hindi pagkakatawan, kundi pag-ibig at tapat na pagninilay.

Bilang isang graduate sa UCL na lumaki sa isang multicultural na lugar sa London, natanto kong ang digital na paglalar ay tungkol sa panalo—hanggang sa ako'y naisip na ito ay tungkol sa pagkakaroon. Sa madilim na palengke ng virtual, natagpuan kong ang tunay na halaga ay ang pagkikita, hindi ang pera.

Nakita ko na ang night market ay hindi para manalo, kundi para maramdaman ang katahimikan. Sa bawat taya at madaling paglalakbay, natuklasan ko ang kapayapaan—hindi sa pera, kundi sa pagkikis ng ilaw at sipa ng tsaa kasama si Mochi.

Nakita kong ang gawa ay hindi tungkol sa panalo, kundi sa pagiging malumanay sa gitna ng gabi. Sa bawat spin, natutunan kong ang kapayapaan ay nasa pagkikin lang, hindi sa pera.

Noong mawalan ako ng lahat, natutunan kong ang talo ay hindi pag-asa—kundi isang ritwal ng kapayapaan. Ang tagumpay ay nasa pagpapakita, hindi sa pera.

Noong mawalan ako ng lahat, nagpasyal ako sa palengke ng gabi—hindi paglalaro, kundi isang ritwal. Ang bawat taya ay hinga, at ang liwan ay nagbigay ng kalayaan.

Natuto akong makita ang sikat sa paglalaro—hindi lang tagumpa, kundi isip at ritwal. Ang bawat spin ay may rhythym, at ang bawat tala ay may kahulugan. Huwag kang maghintay sa luck—kundi maging present.

Hindi tungkol sa talaos kundi sa ritwal ng pag-iisip at pagpapahalaga. Sa bawat spin, may malalim na kapayapaan—hindi yaman, kundi pagkakasundo sa liwan. Sumali sa aking revolusyon.