Nakita ko ang aking pusa sa harap ng maliit na screen—hindi para manalo, kundi para makaramdam ng katahimikan. Ang paglalaro ay naging terapiya, at ang bawat bilang ay isang mahinahon na tibok ng pag-asa.

Noong ako'y naging tagapagsalita sa Brooklyn, natutunan kong ang pagtaya ay hindi tungkol sa tala—kundi sa ritmo at katahimikan. Ang bawat bet ay parang hininga, at ang dilaw ay nagpapakita ng liwan na hindi nagtatanggal ng pag-asa.