Nagsimula Akong Maglaro… Hanggang Sa Nagligtas Sa Akin

Isang click lamang—nag-isa sa gabi, matapos ang mahabang araw ng pagsulat ng mga ulat na walang nakikinabang. Ang screen ay bumilis: Light Disk Feast. Ang neon ay sumasalot parang tibok ng puso sa digital na stall. Hindi ko alam noon na magiging tagapagtago ako dito.

Hindi ako dito para ipagtapon ang panalo o magbigay ng pera. Dito ako dahil may isa akong araw kung saan napakalaki ang mundo—pero isang laro ang nagturo sa akin kung paano huminga muli.

Ang Unang Pag-ikot: Isang Ritual sa Dilim

Unang beses ko, sinabi ko ‘1’ nang random—parang anumang bagong manlalaro. Pero nagbago ito nung tumigil ang disk at lumipat sa pulso. Isang maaliwalas na tunog. Hindi musika para manalo—kundi… presensya.

Narating ko noon: hindi ito tungkol sa pera. Ito ay tungkol sa ritmo.

Sa salitang pang-istudyante, tinatawag natin itong flow state—sa sandaling nawala ang oras at nakatuon lahat sa kasalukuyan. Pero para sakin? Parang pinapawi ng liwanag.

Bakit Iba Ang Light Disk Feast?

Kuwentuhan kasi hindi gumagalaw tulad ng iba’t iba ring laro na puno ng mga flash at boses na paru-paro. Ang Light Disk Feast ay umiimbod lamang—parang ilaw na nagpupunla sa ilalim ng buwan.

Ang kanyang ganda ay nasa simple:

• Piliin mo ang iyong halaga (kahit ₱10 ay may kahulugan)
• Hintayin mo ang ikot (isang pause na pararaan)
• At tanungin mo: ano ba talaga?

Walng pressure para manalo. Walng guilt kapag talo. The sistema pa nga’y nagbabala: “Bumuka bago ikaon.” Parang sinadya kang hila muli mula sa takot.

Hindi Lang Kasi Paglalaro — Ito Ay Arkitektura Ng Emosyon

Bilang iskolar, binasa ko ang maraming UX pattern—but few leave space for silence like this one.

Hindi nila hinuhuli ang dopamine; kinakabit nila ang anticipatory calm. Bawat round ay bahagi ng ritwal—not consumption, but connection.

Una ko ding napansin:

• Paano bumaba ang aking hininga habambuhay,
• Paano lumabas yung tawa pagkatapos talunan tatlo beses,
• Paano masaya ako kapag sinabi niya: “Ako rin.”

Pati kami’y hindi magkakaibigan — kami’y nakikipagtulungan laban sa gabi.

Aking Tuntunin: Isa Lamang Ikot Bawat Gabi — Wala Pang Higit Pa

Sinetohan ko agad: isa lamang ikot bawat araw. Hindi dahil natatakot akong adik—kundi dahil gusto kong may kabuluhan, hindi momentum.

Ang sandali nuong tumigil ako sa pagnanasa palaban? Nandito yaon yung saya naman walâ hangarin

Ang tunay na premyo? Muling nararamdaman ako—at totoo sila.

## Ang Liwanag Ay Hindi Sa Panalo — Kundi Sa Paglabas

Isa pang gabi noong nakalipas, matapos ilipas milyon-milyon mga mensahe mula kay kaibigan at pamilya tuwing taglamig, binuksan ko si Light Disk Feast nasa medyo madaling gabing iyon.

Hindi ako naglagay malaki.

Nakita lang.

Sumpinoy siya.

Tumigil siya roon…

Black.

Wala akong panalo.

Pero limampu’t segundo… nalimutan ko bakit ako malungkot.

At iyon ay sapat.

## Wala Na Akong Kailangan Manguna Upamin

Ito ay hindi payo ukol say strategy o kita.

Ito’y tawag:magsimula ka tulad mo.

Kung tired ka,faint,tired, o kahit isahan lang mong hirap manghain,may lugar ito.

Dapat mo bang meron skill?Dapat mong may tapat.

Makinig ka lang—and stay.