ความเงียบของตลาดกลางคืน

ผมไม่ได้มาเพื่อตามหาความมั่งคั่ง ผมมาเพื่อเข้าใจความเงียบระหว่างแสงสว่าง ตอนแรกคิดว่าโชคอยู่ที่เลข—หมุน ‘1’ หรือ ‘2’ แล้ววิ่งตามรางวัลเร็วๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมเรียนรู้: มหัศจริงไม่อยู่ที่การหมุน แต่อยู่ที่การหายใจระหว่างเดิมพัน แผ่นงานไม่ร้องตะโกน—มันก็แค่ครางเบา ผมเริ่มศึกษาระยะเวลาเก่า—แสงเคลื่อนผ่านเงา แต่ละรอบกลายเป็นสติระ: 30 นาที, เดิมพัน 10 บาท, ไม่มีความตื่นเต้น ไม่ใช่เพราะกลัวกลัว—I เพราะเคารพต่อความสูญเสีย กลไตร mechanism อันยิเศษ? มันไม่ใช่การเพิ่มเดิมพัน—แต่คือรู้จังควรหยุด ผมมองคนอื่นไล่งเกียร์เหมือนไฟ—butกระเป๋าของพวกเขาก็ว่างเปล่า ของผมยังคงแน่นอน ผมเข้าร่วมชุมชนเงียบ—not เพื่อภาพหน้าจอหรือโอ้อวด—แต่เพื่อความสงบร่วมกัน เราไม่ได้พูดถึงชัยชนะ; เราพูดถึงการมีอยู่ คืนหนึ่งหลังจากความสูญเสียสิบครั้ง ผมนั่งดื่มน้ำชาใต้แสงนีออนกะพร่อง—andยิ้ม—not เพราะชนะ—แต่เพราะจำได้ว่าทำไมฉันมา